But funny things do happen. Just today while having my yosi break from work, I was able to knit some Filipino phrases which - lo and behold - became my first Filipino poem. Clumsy and cheesy though, but these ideas I got from looking at people who burn their stress away with a stick of nicotene.
Ang sarap magyosi, mag-isip, nakatunganga kaharap ang malahiganteng building sa 'sang sulok ng makati.
Tadtad sa trabaho, sawi sa pag-ibig, magulo and isip; lahat nadadaan sa lason ng nicotine.
Naninibago, nahihirapan, naguguluhan, parang ewan.
Pero masaya pa rin, lumalaban, natututo, nakakaraos kahit papaano.
Tama na ang pagkukunwari, tama na sobra-sobrang pag-iisip.
Napapanahon na para mapalaya ang sarili, at lumipad, lumanghap ng preskong hangin na nagtatanggal ng lason ng yosi.
Minsan ay naiisip, bakit magulo ang buhay? Pero kung tutuusin, kaya nga magulo, para maging maayos.
Reading through the lines, what do I mean to say? I don't know. Maybe those yosi breakers do.
No comments:
Post a Comment